Υποβοηθούμενη αναπαραγωγή (IVF)
Γιατρέ πες μου: πότε πρέπει να κάνω εξωσωματική;
Καθημερινά αυξάνονται τα ζευγάρια που ενώ δεν έχουν εμφανή σημάδια προβλήματος υγείας δεν μπορούν να κάνουν παιδιά και διερωτώνται αν ήρθε η ώρα να πάρουν την απόφαση ώστε να στραφούν σε κάποια από τις μεθόδους της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Για να δούμε λοιπόν ποιες είναι οι ενδείξεις για να προχωρήσει το ζευγάρι προς αυτή την κατεύθυνση.
Ανεξήγητη υπογονιμότα: όταν δηλαδή το ζευγάρι προσπαθεί για περισσότερο από ένα έτος και δεν μπορεί να συλλάβει κι ενώ οι εξετάσεις στις οποίες έχει υποβληθεί είναι φυσιολογικές.
Όταν υπάρχει απόφραξη σαλπίγγων: όταν δηλαδή οι σάλπιγγες της γυναίκας έχουν υποστεί ζημιά από μια προηγούμενη σαλπιγγίτιδα. Όταν συμβαίνει αυτό οι σάλπιγγες δεν μπορούν να δεχθούν το ωάριο από την ωοθήκη ώστε να επιτευχθεί η γονιμοποίηση και μεταφορά του εμβρύου πίσω στη μήτρα για εμφύτευση. Υπάρχει επίσης και κίνδυνος να παγιδευτεί το έμβρυο μέσα στις σάλπιγγες και να γίνει εξωμήτριος κύηση.
Όταν υπάρχει ενδομητρίωση: Πρόκειται για μια φλεγμονή της μήτρας. Ο οργανισμός στην προσπάθειά του να την πολεμήσει εκκρίνει χημικές ουσίες που δεν καθιστούν το περιβάλλον της μήτρας φιλικό για ωάρια, σπερματοζωάρια και έμβρυα. Έτσι δεν μπορεί να επιτευχθεί σύλληψη. Η ενδομητρίωση συνήθως αντιμετωπίζεται χειρουργικά.
Αδύναμο σπέρμα, ολιγοσπερμία: ο άντρας φέρει κατά 30% την ευθύνη για την υπογονιμότητα σε ένα ζευγάρι.
Σε κάθε περίπτωση ο μαιευτήρας – γυναικολόγος και ειδικός στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή (IVF), στον οποίο θα απευθυνθείτε θα απαντήσει σε όλες τις απορίες σας ώστε να αποφασίσετε αν και πότε πρέπει να υποβληθείτε σε κάποια από τις μεθόδους της υποβοηθούμενης αναπαγωγής.
