Μαϊου 21, 2013 · by Ιωάννα Αλεξίου
Ολοένα και περισσότερα ζευγάρια βιώνουν την ανάγκη να χρησιμοποιήσουν κάποια από τις μεθόδους της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής (IVF) για να αποκτήσουν παιδιά.
Οι πιο συχνές αιτίες για τις οποίες μια γυναίκα δεν μπορεί να συλλάβει είναι μεταξύ άλλων, οι βλάβες των σαλπίγγων, η σοβαρής μορφής ενδομητρίωση και το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών που δεν επιτρέπει την ωοθυλακιορρηξία.
Επίσης ο σύγχρονος τρόπος ζωής που έχει μεταθέσει σχεδόν κατά μία δεκαετία την απόφαση των ζευγαριών να γίνουν γονείς, δεν συνάδει με την βιολογική ηλικία της γυναίκας που επιβάλλει να γίνει μητέρα πριν τα 30.
Οσο η γυναίκα μεγαλώνει, τόσο σπανιότερα είναι και τα ωάρια της με αποτέλεσμα η μόνη επιλογή να είναι η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή και πιο συχνά η μέθοδος της εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι μια διαδικασία που ολοκληρώνεται σε τρεις φάσεις. Αρχικά το ζευγάρι υποβάλλεται σε εξετάσεις ώστε να εκτιμηθούν όλες οι παράμετροι και κυρίως αν η γυναίκα μπορεί να υποβληθεί στα στάδια της εξωσωματικής.
Κατά το πρώτο στάδιο η γυναίκα υποβάλλεται σε φαρμακευτική αγωγή για τη διέγερση των ωοθηκών ώστε να παραχθούν περισσότερα ωάρια.
Στο δεύτερο στάδιο γίνεται η ωοληψία και η γονιμοποίηση των ωαρίων. Η ωοληψία είναι μια ελάχιστα επεμβατική διαδικασία η οποία διαρκεί περίπου 15 λεπτά όπου ο γιατρός συλλέγει τα ωάρια που θα γονιμοποιηθούν με τα σπερματοζωάρια του άντρα. Η γυναίκα υποβάλεται σε ήπια νάρκωση (μέθη) και είναι σε θέση να παρακολουθεί την πορεία της ωοληψίας.
Στο τρίτο στάδιο γίνεται η εμβρυομεταφορά, κατά την οποία επιλέγονται 2 ή 3 έμβρυα, ανάλογα με την ηλικία της γυναίκας, και τρεις ημέρες μετά την ωοληψία, εμφυτεύονται στη μήτρα. Περίπου 2 εβδομάδες αργότερα το τεστ αίματος διαπιστώνει αν έχει επιτευχθεί εγκυμοσύνη.
Πηγή: doctorschannel.gr
